De geschiedenis van de voetreflexologie in de wereld, Europa en Benelux
Voetreflexologie is een praktijk die teruggaat tot de oudheid, met bewijzen van het gebruik ervan in verschillende culturen over de hele wereld. De vroegste sporen van voetreflexologie zijn gevonden in het oude Egypte, waar afbeeldingen in de tombe van Ankhmahor, een Egyptische priester, uit ongeveer 2330 v.Chr. wijzen op het gebruik van drukpunten op de voeten en handen voor gezondheidsdoeleinden. Deze hiërogliefen tonen figuren die elkaars voeten en handen behandelen, wat suggereert dat reflexologie al duizenden jaren geleden werd beoefend.
In Azië, en met name in China en India, heeft voetreflexologie eveneens een lange geschiedenis. In China werd voetreflexologie geïntegreerd in de traditionele geneeskunde, waarbij het concept van energiebanen, of meridianen, centraal stond. De theorie is dat het stimuleren van specifieke punten op de voeten de energiestroom door het lichaam bevordert en daarmee bijdraagt aan het welzijn . In India is voetreflexologie gerelateerd aan Ayurveda, een duizenden jaren oude holistische gezondheidspraktijk.
De introductie van voetreflexologie in Europa kan worden teruggevoerd naar de vroege 20e eeuw. William H. Fitzgerald, een Amerikaanse arts, wordt vaak genoemd als de pionier van moderne reflexologie in het Westen. Hij ontwikkelde de 'zone therapy' theorie, waarbij hij het lichaam opdeelde in tien verticale zones, met het idee dat druk op specifieke delen van de voeten effect had op corresponderende delen van het lichaam.
In België en overige delen van Europa kreeg voetreflexologie vooral bekendheid en populariteit vanaf de jaren '70 van de vorige eeuw. De technieken werden verder ontwikkeld en verspreid door pioniers zoals Eunice Ingham, die wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne reflexologie. Haar werk legde de basis voor veel van de huidige reflexologie praktijken die in België worden toegepast.
De kennis van Eunice Ingham wordt nog altijd door haar neef en nicht, Dwight Byers en Eusebia B. Messenger, verder uitgedragen.
Voetreflexologie heeft een waardevolle plaats naast de moderne geneeskunde omdat het een holistische benadering biedt voor het bevorderen van welzijn. Terwijl moderne geneeskunde zich vaak richt op specifieke symptomen en ziekten, kijkt voetreflexologie naar het lichaam als geheel en probeert het natuurlijke evenwicht te herstellen. Door drukpunten op de voeten te stimuleren, kan het helpen bij het verbeteren van de doorbloeding, het verminderen van stress en het bevorderen van ontspanning . Deze benadering kan complementair zijn aan conventionele medische behandelingen, wat leidt tot een meer geïntegreerde benadering van gezondheid en welzijn.
Hanne Marquardt is een prominente figuur in de wereld van voetreflexologie en wordt vaak beschouwd als een pionier in de moderne ontwikkeling en verspreiding van deze praktijk in Europa.
De reflexologie heeft met het toenemen van de kennis van de anatomie en fysiologie een steeds wetenschappelijker achtergrond gekregen. Dit heeft de acceptatie door de (para)medici sterk bevorderd. In vele landen zijn reflexologieverenigingen inmiddels erkend. Op dit ogenblik is reflexologie een strekking die wereldwijd sterk in opkomst is.
Lydie Schoenmakers gaf in Vlaanderen een sterke impuls aan de voetreflexologie. Ze startte een eigen praktijk in 1975. Zij gebruikte de inzichten van haar voorgangers als basis en vulde die geleidelijk aan met haar eigen ervaringen en ontdekkingen. In haar methode zijn ook de basisinzichten verwerkt uit de opleiding in de Chinese geneeskunde, die zij volgde in het Opleidingsinstituut voor traditionele Chinese geneeswijzen in Antwerpen. Zij hoopt dat de cursisten op hun beurt het systeem ontdekken en verfijnen. Tot op heden is ze docent in het opleidingscentrum Golden Feet. Mark Hiemeleers, die eertijds anatomie doceerde in de school, werd vervolgens de nieuwe eigenaar en bouwde vanaf 2019 de school uit tot het opleidingscentrum van vandaag.
Grondleggers voetreflexologie
William H. Fitzgerald, Eunice Ingham, Hanne Marquardt